Living with the Desert

دربارۀ معماری ایران بسیار نوشته‌اند، از مسجدها و كاخ‌ها گرفته تا آرامگاه‌ها و كوشك‌های باغ‌ها. اما موضوع این كتاب سنت بومی‌ای است كه در بستر زندگی در زیستگاه‌های خرد و كلان ایران پاگرفته و از قضا بیشتر در بناهایی خودنمایی می‌كند كه از دایرۀ مطالعات تاریخی معماری به كنار مانده‌اند؛ سخن از بناها و سنتی ویژه در معماری است كه حیات در این سرزمین بیش‌وكم بیابانی با این آب و هوای خشك و خشن بدان وابسته است. فهم چشمگیر ایرانیان در زندگی در این زمین خشك پرداختۀ هزاره‌هاست، و نه قرن‌ها. آنچه نشانۀ نبوغ اینان است، نه ممكن كردن زندگی، كه بسیار فراتر از آن، ساختن تمدنی است درخشان و خیال‌انگیز در این انواع سخت طبیعی.